Wel sprake van beroepsfout maar geen verplichting tot schadevergoeding

Tussen klanten en hun verzekeringsadviseur bestaat soms een langdurige relatie. De vaste adviseur fungeert dan als vraagbaak voor en anker bij alle aangelegenheden op het gebied van verzekeringen. Juist van zo’n adviseur mag je verwachten dat hij weet welke aspecten van een bepaalde verzekering voor deze klant van belang zijn. Oftewel is de klant er zich in voldoende mate bewust van de reikwijdte van de dekking van een verzekering? In deze zaak, die in hoger beroep aan het hof te Leeuwarden was voorgelegd, staat de volgende vraag centraal. Kan de adviseur verantwoordelijk worden gehouden jegens zijn klant voor het ontbreken van dekking en een schadevergoeding moet betalen. De casus was als volgt.

Hof Arnhem-Leeuwarden 16 mei 2023
ECLI:NL:GHARL:2023:4131

X is eigenaar van een rietgedekte woning. Deze woning staat al sinds 2005 leeg en werd te koop aangeboden. X woont met zijn echtgenote in een andere woning in een andere plaats. Ten behoeve van de woning was een opstalverzekering gesloten bij Zevenwouden. Maar omdat het risico op schade als gevolg van de leegstand te groot werd, is deze verzekering in 2011 door Zevenwouden beëindigd.

Y is al sinds 25 jaar de vaste adviseur van X op het gebied van verzekeringen. Door Y is bemiddeld bij het sluiten van een nieuwe opstalverzekering bij Aegon per april 2011. Op het polisblad van Aegon is dezelfde verzekerde som overgenomen als bij Zevenwouden, te weten € 380k. In een daaropvolgend afgegeven polisblad in 2015 is deze verzekerde som nog verhoogd naar ruim € 417k. De woning is in september 2015 verkocht voor een bedrag van € 190k. De kopers kregen echter de vereiste financiering niet rond waarna de koop kort nadien is ontbonden.

Verkoopwaarde of herbouwwaarde als schadevergoeding?

Daags hiervoor is de woning afgebrand. De schade aan de woning is door de expert van Aegon vastgesteld op € 150k op basis van verkoopwaarde. De herbouwwaarde is bepaald op ruim € 379k. Aegon heeft de schade afgewikkeld conform de verkoopwaarde en aan X het bedrag van € 150k uitgekeerd. X is echter van mening dat Aegon de schade op grond van de herbouwwaarde moet uitkeren. Daarom vordert hij het verschil tussen beide bedragen.

In de daaropvolgende gerechtelijke procedure is zowel Aegon als Y in rechte betrokken. In eerste aanleg vangt X bot bij de rechter waarna de zaak wordt voorgelegd aan het hof te Leeuwarden. Ook bij het hof strandt de vordering van X op Aegon. Volgens het hof staat vast dat Aegon aan haar verplichtingen uit hoofde van de verzekeringsovereenkomst heeft voldaan door de uitkering naar verkoopwaarde aan X over te maken. Uit de polisvoorwaarden volgt immers dat bij een woning die langer dan twee maanden buiten gebruik is of te koop staat de schade op die manier wordt afgewikkeld. Aegon is dus niet verplicht tot uitkering op basis van herbouwwaarde.

Schending zorgplicht?

Bij het hof ligt ook de vraag ter beantwoording voor of Y jegens X zijn zorgplicht heeft geschonden. X verwijt zijn adviseur namelijk dat hij de polisvoorwaarden van Aegon niet aan hem doorgestuurd. Ook heeft Y de polisvoorwaarden niet doorgenomen met X. En hem niet gewezen op het afwikkelen van schade op basis van verkoopwaarde als de woning te koop of leeg stond. Het hof geeft X op dit punt gelijk. Van een redelijk handelend en redelijk bekwame adviseur had mogen worden verwacht dat hij X hierop opmerkzaam had moeten maken.

Dit gold te meer nu er bij X de indruk zou kunnen ontstaan dat de brandschade voor een veel hoger bedrag zou worden afgewikkeld dan de verkoopwaarde van € 150k. Zeker gelet op het bedrag van € 380k dat genoemd werd op het polisblad. Y heeft kortom jegens X een beroepsfout gemaakt door X ten onrechte in deze veronderstelling te laten verkeren. Maar volgens het hof leidt deze vaststelling niet tot een verplichting van Y om de gevorderde schade van X ook daadwerkelijk te vergoeden.

Beslissing hof

Het hof stelt in de eerste plaats vast dat X heeft nagelaten om aannemelijk te maken dat er een andere verzekering voor de woning gesloten had kunnen worden. Een verzekering die ook dekking bood op basis van herbouwwaarde bij een leegstaande en of te koop aangeboden woning. De enkele stelling van X dat dit een theoretische mogelijkheid was legt daarvoor volgens het hof onvoldoende gewicht in de schaal. In de tweede plaats vindt het hof het niet aannemelijk dat X de woning weer zelf zou hebben bewoond of uit de verkoop zou hebben gehaald als Y wél zou hebben gewezen op de polisbepaling dat de schade op basis van verkoopwaarde in plaats van herbouwwaarde werd afgewikkeld. X woonde immers al in een andere woning in een andere plaats. Hij en zijn echtgenote wonen welbewust pal naast hun zoon en diens gezin.

Volgens het hof ligt het dan ook niet voor de hand dat X de ingrijpende beslissing zou hebben gemaakt om weer naar de oude woning terug te verhuizen. Ook het scenario om de woning in dat geval te verhuren, acht het hof niet geloofwaardig. Want X heeft nagelaten om aan te tonen dat de Rabobank, de hypotheeknemer, hiervoor toestemming zou hebben verleend. Het hof acht dat bepaald onzeker nu X onder toezicht stond van de afdeling bijzonder beheer van de bank vanwege de dubbele hypotheeklasten van beide woningen.

Vordering afgewezen, geen schadevergoeding

Nu volgens het hof causaal verband tussen de beroepsfout van Y en de schade van X ontbreekt komt het daarmee tot de slotsom dat de adviseur de door X geleden schade (d.i. het verschil van een uitkering op basis van verkoopwaarde versus een uitkering op basis van herbouwwaarde) niet hoeft te vergoeden. De vordering van X jegens de adviseur wordt dus afgewezen.

Lees hier het artikel zoals het is geplaatst in Beursbengel nr. 929 | november 2023

Lees hier het artikel zoals het is gepubliceerd op Platform Flink