De klant moet adviseur informeren over wijzigingen van de waarde

De adviseur fungeert als de belangrijke schakel tussen verzekeringnemer en de verzekeraar. Zowel bij het aangaan van de verzekeringsovereenkomst als tijdens de looptijd daarvan. De redelijk handelend en redelijk bekwame adviseur wil zich van zijn taken als ‘tussenpersoon’ van deze beide partijen naar behoren kwijten. Omdat te kunnen doen, zal de adviseur over kennis van zijn klant en diens bezigheden en diens wensen moeten beschikken. Om over deze kennis te kunnen beschikken, zal de adviseur actief moeten vragen naar bepaalde informatie. Maar ook van de klant, als (aspirant)verzekeringnemer, mag hierin het nodige verwacht worden. De klant mag niet achteroverleunen en zijn adviseur maar laten gissen naar relevante feiten en omstandigheden voor de verzekeringsdekking. De klant zal dus zelf de adviseur de wijziging van de waarde moeten meedelen aan de adviseur. Om hem zo in staat te stellen aan zijn zorgplicht als opdrachtnemer te kunnen voldoen. In deze zaak staat de vraag centraal of de adviseur verantwoordelijk gehouden kan worden jegens zijn klant voor het ontbreken van dekking. De casus was als volgt.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant 23 augustus 2023
ECLI:NL:RBZWB:2023:6006

X is eigenaar van meer dan 100 postduiven. Deze duiven houdt X in hokken bij zijn woning. In oktober 2019 zijn er 112 postduiven gestolen. De waarde van deze duiven bedraagt naar schatting € 150.000,-. X claimt deze schade bij Reaal bij wie hij een inboedelverzekering heeft. Reaal wijst de claim echter af. Daarbij verwijzen ze naar het polisblad waarop vermeld staat dat duivensportartikelen zijn meeverzekerd, ‘exclusief levende have’. De verzekering is tot stand gekomen na advisering van en bemiddeling via de vaste assurantieadviseur van X.

Juiste partij gedagvaard?

Door X wordt de vraag aan de rechtbank voorgelegd of de adviseur zijn zorgplicht heeft geschonden. De rechtbank zag zich allereerst genoodzaakt een oordeel te geven over de vraag of X de juiste partij gedagvaard had. Door de adviseur was namelijk op dit punt verweer gevoerd. De partij die door X was gedagvaard was het assuradeurenbedrijf in plaats van het bemiddelingsbedrijf. De rechtbank stelt vast dat beide bedrijven een apart nummer in het handelsregister hebben maar wel dezelfde SBI-code ‘Assurantietussenpersonen’ hebben. En ieder van hen heeft een eigen AFM-vergunning en een eigen website.

Volgens de rechtbank heeft de (bestuurder van de) gedagvaarde partij zich aan X gepresenteerd als de partij met wie X contracteerde. Beide bedrijven zijn bovendien gevestigd op hetzelfde kantooradres en beide bedrijven hebben dezelfde (indirect)bestuurder. Deze bestuurder is het gezicht van beide bedrijven. Naar die omstandigheden passeert de rechtbank het verweer van de gedagvaarde partij (d.i. het volmachtbedrijf) en gaat ervan uit dat deze partij de contractspartij is van X.

De rechtbank komt op dit punt tot het oordeel dat het volmachtbedrijf (die heeft geadviseerd noch heeft bemiddeld bij het sluiten van de verzekering en dit wettelijk gezien ook niet mag) tóch in rechte kan worden aangesproken voor (vermeende) fouten van het bemiddelingsbedrijf. Concreet wordt deze partij (hierna gemakshalve de adviseur genoemd) door X verweten dat hij zijn zorgplicht heeft geschonden door de duiven niet mee te verzekeren op de inboedelverzekering.

Wijziging van de waarde

De rechtbank gaat niet mee in de verwijten van X. Volgens de rechtbank staat vast dat partijen bij het aangaan van de inboedelverzekering in 2011 hebben gesproken over de duiven van X. Toen is ook besproken dat deze duiven indertijd niet verzekerd konden worden. Dit wordt bevestigd door het feit dat op het polisblad vermeld staat dat duivensportartikelen wel gedekt zijn maar levende have is uitgesloten van dekking. X heeft ter zitting verklaard dat de duiven in 2011 nog geen hoge waarde hadden. Hij heeft er toen niet bij stilgestaan om de duiven apart te verzekeren.

Volgens de rechtbank had de adviseur naar deze stand van zaken geen aanleiding om aan de door X verstrekte informatie te twijfelen. De adviseur heeft zijn zorgplicht bij het totstandkomen van de inboedelverzekering dan ook niet geschonden, aldus de rechtbank. X is ook van mening dat de adviseur tijdens de looptijd van de inboedelverzekering periodiek had moeten controleren of de polis nog een toereikende dekking bood. Volgens X had de adviseur moeten weten dat de duiven in de jaren na 2011 flink in waarde gestegen waren als gevolg van de met wedstrijden behaalde resultaten. Het was volgens X ook bij de adviseur bekend dat X succesvol was geworden in de duivensport.

Zorgplicht niet geschonden

Ook ten aanzien van dit verwijt vangt X bot bij de rechter. Want de rechter overweegt dat niet is gebleken dat de adviseur op de hoogte had moeten zijn van de waardestijging van de duiven. In de eerste plaats niet omdat is komen vast te staan dat X deze waardestijging niet zelf aan de adviseur heeft doorgegeven. En in de tweede plaats niet omdat ook door X zelf wordt erkend dat de duiven tijdens de jaarlijkse bespreking met zijn adviseur niet specifiek ter sprake zijn gekomen. En dat X er naar eigen zeggen zelf niet bij stil heeft gestaan om de duiven apart te laten verzekeren. De adviseur heeft kortom ook tijdens de looptijd van de inboedelverzekering als redelijk handelend en redelijk bekwaam adviseur gehandeld. De rechtbank komt daarmee tot de slotsom dat de adviseur de door X geleden schade niet hoeft te vergoeden.

Lees hier het artikel zoals het is verschenen in Beursbengel 927 | september 2023

Lees hier het artikel zoals het is gepubliceerd op Platform Flink