De primaire dekkingsomschrijving

De rechtbank stelt ASR in het gelijk (ECLI:NL:RBMNE:2015:6488). Volgens de rechtbank zijn partijen het erover eens dat de omvang van de dekking op het polisblad is aangegeven. De alarmklasse-clausule op het polisblad vormt een onderdeel van die primaire omschrijving van de dekking. Het staat een verzekeraar vrij om de grenzen aan te geven waarbinnen hij bereid is dekking te verlenen. Zo’n primaire dekkingsbepaling kan niet terzijde worden geschoven door louter aan te voeren dat het beroep van de verzekeraar op die dekkingsbepaling in strijd zou zijn met de eisen van redelijk- heid en billijkheid. De rechtbank verwijst hierbij naar vaste jurisprudentie (Hoge Raad 9 juni 2006, ECLI:NL:HR:2006:AV9435). Dit betekent dat ASR geen dekking onder de polis hoeft te verlenen en X met de schade blijft zitten.

Ook het beroep van X op de waarschuwingsplicht van ASR faalt. Volgens de rechtbank staat op het polisblad duidelijk vermeld dat de verzekering alleen dekking bood indien de auto was voorzien van een alarmklasse 3. De rechtbank gaat dus niet mee in het betoog van X dat het alarmvereiste was verstopt in de kleine lettertjes.

Vastlegging

Welke lessen zijn er te trekken uit deze uitspraak? De ervaring leert dat er in de praktijk veel discussie kan ontstaan tussen de verzekerde wiens auto is gestolen en de verzekeraar die weigert dekking te verlenen omdat de auto niet beschikt over het vereiste alarmsysteem.

Een tussenpersoon kan zijn meerwaarde voor de klant duidelijk laten blijken door de klant te wijzen op de eisen die verzekeraars op het polisblad aantekenen. Druk de klant ook op het hart om te controleren of de auto daadwerkelijk over het voorgeschreven alarmtype beschikt én om dit tijdig te registreren. Het komt ook voor dat een klant die wordt geconfronteerd met een afwijzing door een verzekeraar, zich verwijtend wendt tot de tussenpersoon. De vaak geuite klacht is dan dat de tussenpersoon er wel even op had mogen wijzen dat het belang van een alarmsysteem kennelijk zo groot was. Het is daarom aan te bevelen om de communicatie met de klant schriftelijk te voeren. Op die manier zijn eventuele bewijsproblemen in de toekomst onder- vangen. Bijkomend voordeel voor de klant is dat een brief (of e-mail) van zijn tussenpersoon ook als geheugensteun kan dienen.

Primaire omschrijving en garantieclausule

Verzekeraars hebben de vrijheid om te bepalen met wie en onder welke voorwaarden zij een verzekeringsovereenkomst wensen aan te gaan. Die vrijheid komt onder meer tot uitdrukking in de primaire omschrijving van de dekking. Daarmee wordt de omvang van de dekking vastgesteld. Zo’n clausule is bijvoorbeeld te herkennen doordat deze bepaalt dat slechts verzekeringsdekking bestaat als aan bepaalde vereisten is voldaan. Dit begrip moet niet worden verward met een zogeheten garantieclausule. Zo’n clausule is te herkennen doordat daarin staat omschreven dat dekking komt te vervallen als niet aan bepaalde voorwaarden is voldaan.

Het onderscheid tussen beide clausules is groot. Indien bijvoorbeeld vast komt te staan dat de verzekerde zaak niet was voorzien van een alarminstallatie, dan geldt bij een primaire dekkingsomschrijving dat er nooit sprake is geweest van dekking. In het geval van een garantieclausule is er weliswaar sprake van een verzekerd evenement, maar komt dekking te vervallen omdat de voorgeschreven voorwaarden niet zijn nageleefd. Een verzekerde heeft dan wel de mogelijkheid om zich erop te be- roepen dat het niet naleven van de voorgeschreven voorwaarden de schade niet heeft veroorzaakt of heeft vergroot. Anders gezegd: niet- naleving van de voorwaarden kan in dat geval wel met een beroep op de redelijkheid en billijkheid worden gerepareerd.