Polisvoorwaarden en de zorgplicht van de adviseur

ZORGPLICHT NIET GESCHONDEN
Die deskundige tussenpersoon is door de tandarts en diens echtgenote ook aansprakelijk gesteld. Volgens hen is de tussenpersoon tekortgeschoten in diens zorgplicht. Het pfp is uitgegaan van een inkomen van de vrouw en van een gereserveerd pensioen in de pensioenvennootschap van de tandarts. Het probleem is alleen dat het inkomen van de vrouw fictief was en dat de pensioenvennootschap onvoldoende vermogen bezit om überhaupt pensioen uit te keren. Volgens de tandarts en zijn echtgenote hebben zij in het adviestraject aan de tussenpersoon verteld dat de vrouw geen toegang had tot de tandartspraktijk. Hieruit had de tussenpersoon moeten afleiden dat de vrouw niet daadwerkelijk een inkomen genoot en dat dit inkomen dus zou wegvallen na het overlijden van de tandarts. Ook wordt de tussenpersoon verweten dat de jaarrekeningen van de pensioenvennootschap niet zijn opgevraagd en door hem niet zijn onderzocht. Als hij dat wel had gedaan, dan zou meteen duidelijk zijn geworden dat er in die vennootschap geen vermogen zat om een pensioen uit te keren. De rechtbank gaat niet mee in de stellingen van het echtpaar. Het uitgangspunt is dat een tussenpersoon mag afgaan op de juistheid van een mededeling van zijn klant.

Volgens vaste jurisprudentie (ECLI:NL:HR:2012:BV6693) hoeft een tussenpersoon in beginsel niet te controleren of de mededelingen van zijn klant juist zijn. Bijzondere omstandigheden die dit anders zouden kunnen maken, spelen er in deze zaak niet. Volgens de rechtbank hadden de tandarts en zijn vrouw zelf de verantwoordelijkheid om de tussenpersoon er duidelijk op te wijzen dat het inkomen van de vrouw fictief was. Het echtpaar had het pfp ook zelf op juistheid moeten controleren. De rechtbank hecht ook belang aan het feit dat de gegevens door de accountant van de tandarts zijn aangeleverd. Als dat het geval is, hoeft een tussenpersoon aan de juistheid van die gegevens niet te twijfelen. De vermogenspositie van de pensioenvennootschap hoefde door de tussenpersoon dus niet onderzocht te worden.

GEEN AANGESCHOTEN WILD
Uit deze uitspraak zijn ten minste twee conclusies te trekken. In de eerste plaats wordt het belang van duidelijke en begrijpelijke polisvoorwaarden aangetoond. Als de voorwaarden immers in duidelijke en begrijpelijke bewoordingen zijn opgesteld (en bijvoorbeeld zijn voorzien van een heldere toelichting), dan loopt een aanbieder niet het risico dat de betekenis van een polisvoorwaarden in haar nadeel wordt uitgelegd.

In de tweede plaats wordt bevestigd dat een tussenpersoon niet onder alle omstandigheden aangeschoten wild is. Ook een tussenpersoon geniet in zijn relatie met de klant een zekere mate van bescherming. Als de accountant (of een andere professionele partij) gegevens aanlevert, dan mag hij op de juistheid daarvan vertrouwen. Wél is het aan te raden om opmerkzaam te blijven. Als de klant mededelingen doet die haaks staan op de aangeleverde stukken, dan moet er een alarmbel gaan rinkelen en moet de tussenpersoon bij de klant (of diens accountant) doorvragen.