Moet tussenpersoon verzekeringnemer wijzen op alarmvereisten?

Hof Den Haag 20 november 2018
ECLI:NL:GHDHA:2018:3708

Een tussenpersoon moet in het kader van diens zorgplicht de belangen van zijn klanten naar behoren behartigen. Daar hoort bij dat de redelijk handelend en redelijk bekwame tussenpersoon zijn klanten tijdig wijst op de gevolgen die bepaalde feiten kunnen hebben voor de dekking van de verzekering. In deze zaak die in eerste aanleg aan de rechtbank Den Haag was voorgelegd en thans in appel aan het hof Den Haag, speelt onder meer de vraag of de tussenpersoon zijn klant moet wijzen op de inhoud van een op het polisblad van een autoverzekering afgedrukte alarmclausule en welke gevolgen voor de dekking het niet correct naleven van zo’n clausule kan hebben. De casus was als volgt.

X ruilt in juni 2013 bij de autodealer zijn Jaguar S-type in voor een tweedehands Audi Q5. X betaalt voor de Audi een bedrag van € 57.000,00 (inclusief BTW). Een dag voor de levering van de Audi is door de autodealer aan de tussenpersoon van X telefonisch opgave gedaan van de gegevens van de Audi. Door de tussenpersoon is daarop ten behoeve van X desgevraagd een ‘allrisk-verzekering’ gesloten bij Unigarant. Op het nadien door Unigarant toegezonden polisblad staat vermeld dat de Audi voorzien moet zijn van een SCM goedgekeurd beveiligingssysteem klasse 3. Aan de verzekeringnemer wordt tevens de verplichting opgelegd om in geval van schade door diefstal aan te tonen dat het vereiste beveiligingssysteem aanwezig was en op de voorgeschreven wijze was onderhouden.

Geen dekking

In de nacht van 15 op 16 april 2014 is de Audi van de oprit van de woning van X gestolen. Unigarant heeft daartoe aangesproken geweigerd dekking onder de polis te verlenen. De Audi was namelijk niet voorzien van het vereiste klasse 3 alarmsysteem. X heeft zich naar aanleiding daarvan tot zijn tussenpersoon gewend met het verwijt dat deze jegens hem toerekenbaar tekort is geschoten in de nakoming van de zorgplicht. Volgens X had de tussenpersoon hem specifiek moeten wijzen op het vereiste van een klasse 3-alarm voor de Audi.

In eerste aanleg ontspringt de tussenpersoon de dans omdat de rechtbank van oordeel is dat de tussenpersoon niet tekort is geschoten in diens verplichtingen onder de bemiddelingsovereenkomst. X gaat tegen dit oordeel in hoger beroep. De door X tegen het vonnis aangevoerde grieven worden door het hof in appel gezamenlijk behandeld. Het hof stelt -onder verwijzing naar een eerder arrest van het hof Den Haag (ECLI:NL:GHDHA:2014:3108)- voorop dat als een verzekeringnemer geconfronteerd wordt met een nieuwe clausule, het de taak is van de tussenpersoon om de verzekeringnemer uit te leggen wat die clausule inhoudt. En wat de gevolgen zijn wanneer daar niet aan wordt voldaan. De tussenpersoon kan in zo’n geval niet zomaar volstaan met het zonder toelichting toezenden van het polisblad met een dergelijke clausule.

Toegepast op de onderhavige casus komt het hof tot het oordeel dat het gaat om een belangrijke clausule die verstrekkende gevolgen kan hebben voor de dekking onder de verzekering. Ook om die reden had de tussenpersoon de verplichting om X er uitdrukkelijk op te wijzen dat een klasse 3 alarm was voorgeschreven en dat een dergelijk alarmsysteem afweek van het alarmsysteem (klasse 2) dat gold voor de ingeruilde Jaguar van X. De tussenpersoon verweert zich door te stellen dat deze direct na het sluiten van de verzekering telefonisch aan de medewerker van de autodealer had doorgegeven dat de Audi voorzien diende te zijn van een klasse 3 alarm.

Volgens het hof kon de tussenpersoon hier echter niet mee volstaan omdat de tussenpersoon er niet zonder meer van uit kon gaan dat de medewerker van de autodealer deze boodschap aan X zou doorgeven. Ook de door de tussenpersoon naar voren gebrachte stelling dat X gelet op zijn verzekeringsverleden bekend kon worden geacht met alarmclausules en de verschillende alarmklassen, ontsloeg de tussenpersoon volgens het hof niet van diens eigen plicht om X te waarschuwen dat de alarmklasse onder de polis gewijzigd was en wat de nieuwe klasse inhield.

Eigen schuld

Het hof acht wel ruimte voor het door de tussenpersoon gevoerde eigen schuld-verweer. Want het hof is van oordeel dat op X de verplichting rustte om het toegezonden polisblad door te nemen en te verifiëren welke (extra) eisen uit de polisvoorwaarden voortvloeien. Als X dit zou hebben gedaan, dan had hij zelf kunnen constateren dat er voor de Audi een gewijzigde alarmklasse gold. X had dan aan zijn tussenpersoon kunnen vragen wat deze clausule inhield en hij had vervolgens maatregelen kunnen treffen om te voldoen aan deze clausule.

Het hof stelt de mate van eigen schuld vast op 50%. Dit betekent dat de tussenpersoon gehouden is om de helft van de door X geleden schade te vergoeden. Overigens volgt het hof de tussenpersoon in diens gevoerde betoog over de hoogte van de door X gevorderde schade. Anders dan X stelt, dient de waarde van de Audi ten tijde van de diefstal flink naar beneden bijgesteld te worden. Te weten naar een bedrag van ruim € 30.000,- in plaats van de door X gevorderde (en bij aankoop een jaar vóór de diefstal betaalde) € 57.000,-. Onder aftrek van onder meer het bedrag dat de Audi nog opbracht toen deze na de diefstal beschadigd werd teruggevonden, wordt door het hof uiteindelijk een bedrag van ruim € 8.400,- aan schadevergoeding aan X toegewezen.

Lees hier het artikel zoals het is verschenen in Beursbengel nr. 883 | april 2019